حداکثر ارزش اطلاعاتی در دوربین های آنالوگ معادل 35% مگاپیکسل می باشد . و این در حالیست که در دوربین های مدار بسته تحت شبکه این مقدار به 15 مگاپیکسل یا حتی بیشتر می رسد . نیازهای کاربردی و عملیاتی ناکارآمدی  دوربین های آنالوگ را در تشخیص چهره و اجزای تصویر در فواصل دورتر به اثبات رسانده است . این در حالیست که دوربین های تحت شبکه مگاپیکسلی در تشخیص چهره به مرور زمان بهتر است . در دوربین های تحت شبکه به دلیل دیجیتال بودن سیگنال خروجی برخلاف دوربین های آنالوگ افت تصویری در طول کانال ارتباطی وجود نخواهد داشت . 
در دوربین مدار بسته آنالوگ به دلیل برخورداری از استاندارد بسیار قدیمی ccir رنگ ها و پارامتر های تصویری غیر دقیق و متزلزل می باشند . و این در حالیست که در دوربین های شبکه به دلیل عدم استفاده از مبدل های تغییر دهنده ماهیت تصویر این مشکل مطلقا وجود ندارد . 
درپیاده سازی پروژه های دوربین های مداربسته شبکه امکان ارسال اطلاعات چندین دوربین بر روی یک کابل شبکه وجود دارد . از این رو با استفاده از مدارات واسط سوئیچ امکان سری سازی مسیرها جهت کاهش قابل توجه کابل مصرفی به خوبی وجود دارد . 
دوربین های تحت شبکه از مرکز قابل برنامه ریزی و کنترل می باشند  . از این رو با بهره گیری از کد ip  امکان ایجاد انواع قابلیت های کاربردی در ساختار شبکه و تنظیمات دوربین وجود دارد . 
در دوربین مدار بسته شبکه امکان تعبیه حافظه با برنامه ریزی خاص جهت ذخیره سازی موازی اطلاعات و نیل به درجه اطمینان بیشتر به خوبی وجود دارد.
نسبت طول و عرض تصویر در دوربین های مدار بسته انالوگ 3.4 است . و این درحالیست که در دوربین های شبکه در شرایط عادی این نسبت 9.16 می باشد  . از این رو با توجه به این که اطلاعات تصویری بیشتر درجهت افقی مورد نیاز است  ارزش نسبت به 9.16 به مراتب بیشتر از نسبت 3.4 است لازم به ذکر است که در بسیاری از دوربین های شبکه نسبت طول و عرض تصویر مطابق با نیاز کاربران قابل تغییر می باشد.